Er is een eerste voorzichtige overwinning geboekt in de strijd tegen het onzalige plan van de Nederlandse regering, om het hebben van een dubbele nationaliteit nog verder aan banden te leggen. Wilde minister Donner zijn voorstel nog voor het kerstreces naar de Kamer sturen, zijn opvolger Spies lijkt allerminst haast te maken.
Donners tijdschema kon sowieso niet gehaald worden: de Raad van State had het advies over zijn wetsvoorstel pas na aanvang van het kerstreces van de Kamer gereed. Spies benadrukt nu, volgens de Wereldomroep, dat het indienen van het wetsvoorstel nu haar verantwoordelijkheid is, en liet zich nog niet over een termijn uit. “De komende maanden” was het nauwkeurigste, wat de journalisten uit haar geperst kregen. Woordvoerders van de minister laten weten dat het voorstel “geen prioriteit” heeft.
De weerstand tegen het wetsvoorstel neemt echter niet af. Vandaag kwam de 20.000e handtekening onder de petitie tegen het wetsvoorstel, en het gebrek aan haast van minister Spies betekent dat dat aantal alleen nog maar kan toenemen. En de kans dat minister Spies dit wetsvoorstel tijdens de komkommertijd even tussen de soep en de aardappelen door de Kamer weet te loodsen, is klein: de organisatie achter de petitie houdt de politieke agenda goed in de smiezen en slaat direct alarm als Spies onzalige wetsvoorstellen de Kamer in slingert.
Inmiddels start een fundamenteler denken over het fenomeen “nationaliteit”. De huidige nationaliteitswetgeving is gebaseerd op wetgeving uit de 19e eeuw en verdragen die Nederland tijdens de koude oorlog sloot. Inmiddels is er veel veranderd. De koude oorlog is voorbij, het nationalistische 19e-eeuwse denken ook. De dienstplicht (een lastig onderwerp bij dubbele nationaliteiten) is afgeschaft. Mensen reizen meer en meer, het is steeds normaler om een tijd in het buitenland te werken (de overheid probeert zelfs te stimuleren dat studenten een deel van hun studie in het buitenland volgen). Er ontstaan steeds meer binationale huwelijken, en de stippellijnen op de landkaart worden langzaamaan vager. Wat is er eigenlijk nog over van de bezwaren tegen een dubbele nationaliteit?
- Er wordt wel eens gezegd, dat een crimineel met twee nationaliteiten naar het andere land kan vluchten als hij in het ene land wat op zijn kerfstok heeft. Het andere land zal zijn eigen burgers beschermen en de crimineel niet uitleveren. Maar wees redelijk, ligt dat aan de dubbele nationaliteit? Natuurlijk niet. De crimineel kan de nationaliteit van het land waar hij gezocht wordt ook gewoon opgeven. Hij gaat in het andere land wonen, en zal dan nog steeds niet worden uitgeleverd.
- Een hoop emotie handelt over “loyaliteit”. Prof. Haazen ontkracht deze argumenten vakkundig.
- Zaken als AOW, pensioen en belasting hebben zelden of nooit wat te doen met nationaliteit. Ik ontvang straks echt geen cent meer of minder AOW als ik ook een Zwitserse nationaliteit heb. Heel simpel: ik krijg straks Nederlandse AOW naar rato van de tijd dat ik in Nederland heb gewerkt, en Zwitserse AOW naar rato van de tijd dat ik in Zwitserland heb gewerkt. Of ik Zwitser, Nederlander, of allebei ben, doet niet ter zake. Voor pensioen geldt iets soortgelijks.
De Nederlandse regering lijkt nu van de stand “achteruitgang” voorlopig in de stand “stop” te zijn beland. Dat is een goede eerste zet. Maar we zijn er nog niet: we gaan door om deze (of een volgende) regering in de stand “voorwaarts” te krijgen, zodat Nederland weer mee kan komen in de vaart der volkeren.
Zwitserlaan 