Ode aan het spoorboekje

Vandaag was ik samen met Annina op Annina’s school in de wereldstad Oberbuchsiten. Wat hand- en spandiensten verrichten voor de voorbereiding van de tweede helft van het schooljaar. Ik ben dus druk in de weer geweest met perforatoren en kopieermachines. Zo af en toe was het ook nodig om in een kast te neuzen, en daar trof ik een stapel oude spoorboekjes aan. Die werden gebruikt bij het rekenonderwijs: Zwitserse kindertjes moeten natuurlijk leren om spoorboekjes te lezen! Deze stapel was echter uit 1989 en hopeloos verouderd – de lay-out is dermate veranderd dat je de kids nu met nieuwere spoorboekjes moet laten werken – om het maar niet te hebben over reisplanners en het computeronderwijs.

Ik heb dus een exemplaar van die stapel oude spoorboekjes achterovergedrukt en kon daar op de terugreis lekker in bladeren. Wat blijkt: het spoorboekje was eind jaren ’80 nog echte literatuur – d.w.z. ook voor niet-spoorofielen. Het bevatte een heus gedicht, dat ik u niet onthouden wil:

Das Kursbuch

Ein Mensch ist der Bewundrung voll:
Nein, so ein Kursbuch – einfach toll!
Mit wieviel Hirn ist das gemacht:
An jeden Anschluss ist gedacht:
Es ist der reinste Zauberschlüssel –
Ob München – Kassel, Bremen – Brüssel,
Ob Bahn, ob Omnibus, ob Schiff –
Man findet’s leicht – auf einen Griff!
Dabei sind auch noch Güterzüge
In das verwirrende Gefüge
Des Fahrplans ständig eingeschoben!
Die Bahn kann nicht genug man loben!
Der Mensch, in eitlem Selbstbespiegeln,
Rühmt sich, dies Buch mit sieben Siegeln
Zu lesen leicht, von vorn bis hinten,
Trotz seiner vielbesprochnen Finten.
Schon fährt der Mensch nach Osnabrück
Und möcht am Abend noch zurück:
Und sieht, gedachten Zug betreffend,
Erst jetzt ein kleines f, ihn äffend;
Und ganz versteckt steht irgendwo:
“f) Zug fährt täglich, ausser Mo.”
Der Mensch, der so die Bahn gelobt,
Sitzt jetzt im Wartesaal und tobt.
Und was er übers Kursbuch sagt,
Wird hier zu schreiben nicht gewagt.

(Eugen Roth, 1895-1976)

Doe mee met de conversatie

6 reacties

  1. Helemaal gewèldig! Jouw dag kon niet meer stuk! 🙂
    Zorg jij nu dat de SBB zo aardig is om de school nieuwe spoorboekjes te geven? Of kunnen de moderne Zwitserse kinderen al zo goed met internet overweg, dat ze geen spoorboekje meer nodig hebben?

  2. de reactie die je moeder heeft gegeven op je stukje van vandaag wilde ik ook gaan geven. daar hoef ik niets meer aan toe te voegen

  3. Ha, dat gedicht stond al in het Kursbuch van de DB van 1961.
    Daar stond ook dit in:
    Schon als wir in der Wiege lagen,
    da träumten wir vom Liegewagen.
    Jetzt kann man nachts im Wagen liegen
    und sich in allen Lagen wiegen.

    1. Dit stuk van het gedicht moeten Twan en Annina al jaren in hun onderbewustzijn hebben meegedragen!

      1. Sterker nog, we gaan het morgen weer in de praktijk brengen in Euronight 467 “Wiener Walzer” van Zürich naar Wenen. Dat wordt slapen in driekwartsmaat 😛

Plaats een reactie